Tag: Słońce
TOI 700 d – Egzoplaneta z gwiazdozbioru Dorado (Złota Ryba)
TOI 700 d – Egzoplaneta z gwiazdozbioru Dorado (Złota Ryba)
TOI 700 d – Na początku 2020 roku astronomom udało się odkryć planetę wielkością zbliżoną do Ziemi. Odkryli ją dzięki Transiting Exoplanet Survey Satellit (TESS) – teleskopowi kosmicznemu agencji NASA. Zaprojektowanemu w celu wyszukiwania planet pozasłonecznych metodą tranzytu. Planeta TOI 700 d, położona stosunkowo blisko naszego Układu Słonecznego, krąży wokół własnej gwiazdy. Znajduje się w przybliżeniu 100 lat świetlnych od Ziemi.
Planeta wielkości Ziemi znajduje się w strefie zamieszkiwalnej jej macierzystej gwiazdy. Czyli krążącej w takiej odległości od niej, iż panują tam warunki odpowiednie do podtrzymania obecności, ciekłej wody na powierzchni. To z kolei rodzi domniemania o istnieniu na niej życia. TOI700 jest małym, chłodnym karłem typu M o masie 30 % masy Słońca. Wokół gwiazdy leżącej w granicach gwiazdozbioru Dorado (Złota Ryba) krążą trzy planety.
TOI-700 jest około 20 % większa niż Ziemia. Rok na niej trwa 37 ziemskich dni. Otrzymuje od gwiazdy 86 % energii dostarczanej przez Słońce na Ziemię. Dokładne warunki panujące na niej, nie są znane. Ale dysponując zebranymi informacjami, naukowcy przygotowali 20 modeli potencjalnych środowisk. Mogących panować na TOI-700. Niektóre z tych modeli sugerują, iż planeta może nadawać się w przyszłości do zamieszkania oraz skolonizowania.
System AuReus – Panele słoneczne z warzywnych odpadów
System AuReus – Panele słoneczne z warzywnych odpadów
Technologia AuReus (nazwana tak w nawiązaniu do łacińskiego określenia aurora borealis, które oznacza zorzę polarną). Opiera się na cząsteczkach odpowiedzialnych za bioluminescencję, które występują m.in. w chlorofilu. Maigue wyekstrahował je z odpadów roślinnych odkupionych od rolników. Ich uprawy niszczą zakłócenia pogodowe wywoływane przez zmiany klimatu.
Zdolnością tych związków jest przekształcanie promieni UV w widzialne światło. Takie światło zostaje przechwycone. Ale również zamienia się je na energię elektryczną, przez zwykłe ogniwa fotowoltaiczne. Otaczają one zewnętrzną część owej okładziny.
25 procent mieszkańców Filipin żyje z rolnictwa. W latach 2006 r. – 2013 r. na Filipinach poprzez ekstremalne zjawiska pogodowe zniszczeniu uległo ponad 6 mln ha upraw. AuReus produkuje energię przez mniej więcej 50 procent czasu. Standardowe panele słoneczne produkują energię, jedynie przez około 15 – 20 procent czasu.
Sonda kosmiczna Voyager 1 – Rekord czasu trwania i zasięgu
Sonda kosmiczna Voyager 1 – Rekord czasu trwania i zasięgu
Sonda kosmiczna Voyager 1 – Znajduje się tak daleko od Ziemi, że wysyłane przez nią sygnały radiowe. Potrzebują aż 20 godzin na dotarcie do nas. To rekord nie tylko pod względem czasu trwania, ale i zasięgu. Sonda Voyager 1, wystrzelona w 1977 r., jest obecnie najdalej wysłanym obiektem wykonanym przez naszą cywilizację.
W 2012 r. minęła tzw. heliopauzę.
Nawet potem Voyager 1 będzie leciał przed siebie.
Rejestr plam słonecznych – Program prowadzony od 1826 r.
Rejestr plam słonecznych – Program prowadzony od 1826 r.
Rejestr plam słonecznych – Najdłużej prowadzonym regularnym badaniem naukowym na świecie, jest tworzony od 1826 r. rejestr liczby plam na Słońcu.
Program badawczy zapoczątkował niemiecki astronom amator Samuel Heinrich Schwabe. Przez 17 lat regularnie przyglądał się Słońcu, ponieważ chciał zaobserwować nieznaną wcześniej nauce planetę zwaną Wulkan. Przemieszczającą się na tle tarczy słonecznej. Oczywiście nie znalazł niczego – między Ziemią, a Słońcem znajdują się tylko Merkury i Wenus. Znane od starożytności – ale jego obserwacje pozwoliły ustalić, że aktywność naszej najbliższej gwiazdy zmienia się regularnie.
Dokonania Schwabego zainspirowały Rudolfa Wolfa, szefa obserwatorium w szwajcarskim Bernie. Który od 1848 r. kontynuował rejestrowanie plam słonecznych i zbierał dane historyczne na ten temat. Sięgające początków XVII w.
Opracowany przez Wolfa system liczenia plam.
Zorza polarna – Powoduje wyładowania, wydając dźwięki
Zorza polarna – Powoduje wyładowania, wydając dźwięki
Zorza polarna powstaje wtedy, gdy naładowane cząstki ze Słońca (tzw. wiatr słoneczny) trafiają w pole magnetyczne Ziemi. Wzdłuż jego linii kierowane są do biegunów, gdzie zderzają się z molekułami powietrza. Istniało przekonanie, że pomiędzy bajki należy włożyć historie o tym, jakoby zorze polarne wydawały czasami odgłosy, wręcz „szeptały” – aż do momentu, kiedy sprawę zbadali naukowcy z Uniwersytetu w Aalto w Finlandii. Prawda jest taka, że gdy noce są zimne i ciche, to zorze wytwarzają szelesty oraz trzaski. Słyszalne na odległość setek kilometrów. Przyczyną jest tak zwana warstwa inwersyjna. Powstaje ona, gdy w pobliżu powierzchni planety jest zimniej niż w wyższych poziomach atmosfery. Powoduje, że w strefie chłodu uwięzione zostają ujemnie naładowane cząstki ze Słońca. Jeśli ich nagromadzenie przekroczy punkt krytyczny. Wchodząc w reakcję z dodatnimi jonami w atmosferze i powodują wyładowania, szeleszcząc oraz trzeszcząc.
Słup świetlny – Filar słoneczny – Zjawisko optyczne w atmosferze
Słup świetlny – Filar słoneczny – Zjawisko optyczne w atmosferze
Słup świetlny – Filar słoneczny – To zjawisko optyczne, które powstaje przy bardzo mroźnej pogodzie, gdy w powietrzu unoszą się kryształki lodu w kształcie płytek. Widoczne są również w jasno oświetlonych częściach miast. Są one typowe dla chmur piętra wysokiego, ale przy dużym mrozie tworzą się przy ziemi. Odbijają wtedy światło z silnych źródeł, takich jak latarnie czy fajerwerki w sylwestra. W efekcie nad takim źródłem światła obserwator może zobaczyć wysokie słupy świetlne. Najczęściej można je zobaczyć tuż przed wschodem słońca, lub wkrótce po jego zachodzie. Inna nazwa całego zjawiska to filar słoneczny.
KEPLER-442b – Egzoplaneta skalista z kategorii superziemi
KEPLER-442b – Egzoplaneta skalista z kategorii superziemi
KEPLER-442b – Egzoplaneta skalista z kategorii superziemi, której macierzystą gwiazdą, jest pomarańczowy karzeł.
ESI: 0,84
Wielkość: 1,3 Ziemi
Masa: 2,3 Ziemi
Temperatura równoważna: -65°C
Planeta KEPLER-442b, z której od 1115 lat biegnie do nas światło, należy do tzw. superziemi. W taki sposób określa się egzoplanety skaliste, których masa nie przekracza dziesięciokrotności Ziemi. Jej macierzystą gwiazdą, jest pomarańczowy karzeł (gwiazda większa niż czerwony karzeł, mniejsza jednak od żółtego karła, którym jest słońce). Ten typ gwiazdy miewa spokojniejszą młodość, a zatem nie wysyła ona swoim planetarnym dzieciom zbyt wielkiej ilości promieniowania ultrafioletowego. Ponadto planeta znajduje się w ekosferze, zatem nie da się wykluczyć, iż na jej kamienistej powierzchni pluska się ocean. Jeśli posiada bardziej złożoną atmosferę, nie musi być jednocześnie królestwem zimna. Według niektórych obliczeń to właśnie mniejsze superziemie są najodpowiedniejsze do życia, bardziej nawet niż nasza własna planeta.
Ross-128b – Oddalona od Ziemi o 11 lat świetlnych
Ross-128b – Oddalona od Ziemi o 11 lat świetlnych
Ross-128b – Układ planetarny wokół czerwonego karła Ross 128 za jakieś 70 000 lat stanie się naszym najbliższym gwiezdnym sąsiadem.
ESI: 0,86
Wielkość: 1,2 Ziemi
Masa: 1,3 Ziemi
Temperatura równoważna: 7°C
Jeszcze bliżej niż GJ 273b znajduje się egzoplaneta Ross-128b. Jest ona od nas oddalona, tak jak jej gwiazda. Którą jest bardzo spokojny czerwony karzeł, o niecałe 11 lat świetlnych i stopniowo się do nas zbliża. Na podstawie uzyskanych danych astronomowie odkryli, że planeta Ross 128b obiega swoją gwiazdę dwadzieścia razy bliżej niż Ziemia obiega słońce. Mimo tak małej odległości planeta dostaje tylko 1,38 razy więcej energii, niż nasza planeta. Dzięki chłodnej i stabilnej gwieździe, której temperatura powierzchni w porównaniu ze słońcem mniejsza o połowę, szacuje się temperaturę równoważną na jej powierzchni na wartość od -60°C do 20°C.
TRAPPIST-1d – Jeden z przedstawicieli układu TRAPPIST-1
TRAPPIST-1d – Jeden z przedstawicieli układu TRAPPIST-1
TRAPPIST-1d – Jeden z przedstawicieli układu TRAPPIST-1
ESI: 0,91
Wielkość: 0,8 Ziemi
Masa: 0,3 Ziemi
Temperatura równoważna: 15°C
Relatywnie mały ciężar tej planety wskazuje, że jej powierzchnia może być zalana przez głęboki ocean.
Według niektórych spekulacji jest tutaj 250-krotnie więcej wody niż w ziemskich oceanach.
Pierwsze pomiary wykazały jeszcze, że planeta porusza się poza strefą życia, ale teraz wydaje się, że bezpiecznie do niej wejdzie. Egzoplaneta może się szczycić gęstą atmosferą i jest tak blisko swojej gwiazdy, że obiega ją w cztery dni. Pada na nią jedynie o 4,3 % więcej światła niż na Ziemię. Chociaż TRAPPIST-1d obiega swoją gwiazdę w obrocie synchronicznym, gęsta atmosfera, w której powinno być dużo pary wodnej, pomaga w wymianie cieplnej. Różnica między oświetloną, a ciemną półkulą nie jest taka jak w przypadku innych ciał niebieskich.
Najnowsze komentarze