Tag: roślina
Kapusta czarna – Brassica nigra – Czyli gorczyca czarna
Kapusta czarna – Brassica nigra – Czyli gorczyca czarna
Roślina ma długą historię sięgającą czasów rzymskich, kiedy ceniono jej walory smakowe. Jej delikatne liście służą do przyprawiania np. twarogu lub surówek. Od września suszy się jej nasiona, które w całości lub zmielone stanowią główny składnik musztardy. Oraz jeden ze składników mieszanek przypraw doskonale komponujących się z ogórkami i pulpetami.
Bywa stosowana również w tradycyjnej medycynie ludowej – w postaci okładów pomaga przy kaszlu, stanach zapalnych, bólach mięśni oraz reumatyzmie. Przyjmowana w w postaci naparów wspomaga apetyt i ułatwia trawienie.
System AuReus – Panele słoneczne z warzywnych odpadów
System AuReus – Panele słoneczne z warzywnych odpadów
Technologia AuReus (nazwana tak w nawiązaniu do łacińskiego określenia aurora borealis, które oznacza zorzę polarną). Opiera się na cząsteczkach odpowiedzialnych za bioluminescencję, które występują m.in. w chlorofilu. Maigue wyekstrahował je z odpadów roślinnych odkupionych od rolników. Ich uprawy niszczą zakłócenia pogodowe wywoływane przez zmiany klimatu.
Zdolnością tych związków jest przekształcanie promieni UV w widzialne światło. Takie światło zostaje przechwycone. Ale również zamienia się je na energię elektryczną, przez zwykłe ogniwa fotowoltaiczne. Otaczają one zewnętrzną część owej okładziny.
25 procent mieszkańców Filipin żyje z rolnictwa. W latach 2006 r. – 2013 r. na Filipinach poprzez ekstremalne zjawiska pogodowe zniszczeniu uległo ponad 6 mln ha upraw. AuReus produkuje energię przez mniej więcej 50 procent czasu. Standardowe panele słoneczne produkują energię, jedynie przez około 15 – 20 procent czasu.
Okrzemki – Mikroskopijnej wielkości jednokomórkowe glony
Okrzemki – Mikroskopijnej wielkości jednokomórkowe glony
Okrzemki – Będące składnikiem oceanicznego planktonu roślinnego okrzemki to mikroskopijnej wielkości jednokomórkowe glony. Ściana komórkowa tych organizmów zbudowana jest z twardej krzemionki (nawiasem mówiąc, szlachetny opal), oraz tworzy coś w rodzaju pudełka z denkiem i wieczkiem. Podczas rozmnażania przez podział nowy okrzemek zabiera ze sobą część pancerzyka „rodzica” i dobudowuje do niego mniejsze denko. Sprawia to, że kolejne generacje tych alg stają się coraz drobniejsze.
25 Procent tlenu w atmosferze Ziemi, zawdzięczamy produkującym go w procesie fotosyntezy okrzemkom. Stanowią one również jedną czwartą biomasy występującej we wszystkich morzach i oceanach.
Sekrety roślin zimozielonych – Zachowują aktywność metaboliczną
Sekrety roślin zimozielonych – Zachowują aktywność metaboliczną
Sekrety roślin zimozielonych – Zachowują aktywność metaboliczną – Dostosowując ją do warunków zimowych. Robią to m.in. zapobiegając tworzeniu się wewnątrzkomórkowych kryształów lodu. W przetrwaniu trudnych warunków pomaga im również specyficzna budowa.
Szpilki drzew iglastych są wąskie, co zmniejsza powierzchnię parowania i zabezpiecza przed utratą wody. U drzew tych szpilki pokryte są grubą warstwą woskowanej skórki, a pąki oblepione grubymi łupinami. Sprawia to, że iglaki są w stanie przetrwać nawet najsilniejsze mrozy.
Zielone zimą pozostają również m.in. mchy, widłaki i niektóre krzewy, na przykład rododendrony. Liście tych ostatnich okryte są specjalną warstwą ochronną, a dodatkowo w mroźne i słoneczne dni zwijają się albo zmieniają ustawienie z poziomego na pionowe. Ogranicza to ilość docierającego do nich światła. Dzięki temu zmniejsza się ich powierzchnia parowania, a roślina chroni się przed utratą wilgoci.
Zimowanie roślin – Systematyka Christena Raunkiaera
Zimowanie roślin – Systematyka Christena Raunkiaera
Zimowanie roślin – Systematyka Christena Raunkiaera – System klasyfikacji stworzony przez duńskiego botanika Christena Raunkiaera w 1905 r. Dzieli rośliny według sposobu, w jaki przeżywają niekorzystną porę roku. W zależności od tego, jak rozmieszczone są i chronione ich pąki, Raunkiaer wyróżnił pięć typów :
Fanerofity (jawnopączkowe) – rośliny trwałe, o pędach zdrewniałych z zimotrwałymi pąkami, umieszczonymi powyżej 50 cm nad powierzchnią podłoża (np. drzewa i krzewy).
Hemikryptofity (naziemnopączkowe) – byliny, których pąki zimujące umieszczone są na pędach przy powierzchni gleby. Chronią je żywe lub obumarłe liście i pokrywa śnieżna.
Kryptofity (skrytopączkowe) – rośliny, których część naziemna całkowicie obumiera, a na wiosnę roślina kiełkuje z pączków z podziemnych organów przetrwalnikowych.
Chamefity (niskopączkowe) – krzewinki o pędach zdrewniałych i trwałe rośliny zielne o pąkach umieszczonych na pędach poniżej 50 cm nad podłożem. Posiadają pączki ukryte w przyziemnych pędach osłanianych warstwą liści i śniegu.
Terofity – rośliny jednoroczne przeżywające niesprzyjającą porę roku w postaci nasion.
Glicynia Wisteria – W Kalifornii największa na świecie
Glicynia Wisteria – W Kalifornii największa na świecie
Glicynia Wisteria – W Kalifornii największa na świecie. W stanie dzikim występuje m.in. w Japonii i USA. Przypomina drzewo, ale w rzeczywistości jest rośliną pnącą z rodziny bobowatych. Jeden z najbardziej znanych okazów znajduje się w parku Ashikaga w Japonii. Podpierana jest specjalnymi palami. Ma 150 lat i jest uznawany za najstarszą roślinę tego gatunku w całym kraju. Choć zajmuje powierzchnię blisko 2 tys. m², to i tak jest o ponad połowę mniejsza od tej największej na świecie. Rekordzistka rośnie w Sierra Madre w Kalifornii. Zajmuje powierzchnię blisko 4 tys. m², czyli odpowiadającą ponad połowie boiska piłkarskiego. Jej wagę szacuje się na około 259 ton. To mniej więcej tyle samo, ile waży 5 załadowanych po brzegi tirów.
Svalbard Global Seed Vault – Bank nasion na wyspie Spitsbergen
Svalbard Global Seed Vault – Bank nasion na wyspie Spitsbergen
Svalbard Global Seed Vault – Globalny bank nasion na wyspie Spitsbergen, w norweskim archipelagu Svalbard. Na Morzu Arktycznym, ok. 1000 km na północ od Półwyspu Skandynawskiego. W wiecznej zmarzlinie wydrążono tunel na ok. 150 metrów i magazyn o powierzchni 1000 m². Jest w nim miejsce na 4,5 mln nasion. Tylko dla roślin jadalnych, o dużym znaczeniu dla badań naukowych lub bioróżnorodności. Obecnie znajduje się tam nieco ponad milion, reprezentujących ok. 5 tys. gatunków. Przechowywanie nasion jest bezpłatne – dawcy (poszczególne państwa i organizacje naukowe) nadal są właścicielami nasion. Królestwo Norwegii udostępnia tylko miejsce do ich składowania. Lokalizacja i budowa banku zabezpieczają cenne nasiona przed wojnami, katastrofami naturalnymi i zmianami klimatu.
Prędkość odżywiania roślin – Rośliny to także myśliwi
Prędkość odżywiania roślin – Rośliny to także myśliwi
Prędkość odżywiania roślin – I nie chodzi tu wyłącznie o owadożernych przedstawicieli świata flory. Ich ofiarą padają kwanty światła, niezbędne do fotosyntezy (biologicznego procesu pozyskiwania energii). Strumień fotonów dociera do liścia w niewiarygodnym tempie ok. 300 000 km/s – a więc właśnie z prędkością światła w próżni. By pozbawić go energii niezbędnej do rozwoju rośliny, ta najczęściej wykorzystuje chlorofil: tzw. antena chlorofilowa wyłapuje kwanty, których energia w ciągu maksymalnie około jednej pikosekundy (10-12 sekundy) zostaje tymczasowo zmagazynowana w trakcie pierwszych reakcji fotosyntezy. W tym czasie foton przestaje istnieć.
Glony Chlamydomonas – Różne kolory śniegu
Glony Chlamydomonas – Różne kolory śniegu
Glony Chlamydomonas – Świeżo spadły śnieg wydaje się czysto biały, choć śnieżynki są przezroczyste. Dzieje się tak dlatego, że równomiernie odbijają one białe światło słoneczne. Odkryto 100 gatunków roślin, które żyją w śniegu, zabarwiając go na kolor zielony, brązowy, fioletowy, a nawet krwistoczerwony. Za tę ostatnią barwę odpowiadają żyjące w koloniach za kołem podbiegunowym jednokomórkowe glony z gatunku Chlamydomonas. Ponieważ pochłaniają więcej ciepła słonecznego niż otoczenie, więc śnieg wokół nich się topi, a glony zapadają się w jamki, które od góry przykrywa warstewka lodu. W takich mikroszklarniach panuje stała temperatura około 0 °C.
Najnowsze komentarze