System AuReus – Panele słoneczne z warzywnych odpadów

2021-01-24

System AuReus – Panele słoneczne z warzywnych odpadów

System AuReus – Student wydziału inżynierii na Uniwersytecie Mapua w filipińskiej stolicy Manila – Carvey Ehren Maigue – stworzył cienkie okładziny. Prowadzą one generację energii z promieni ultrafioletowych. Tradycyjne panele fotowoltaiczne prowadzą pracę tylko wtedy, kiedy zostaną wystawione bezpośrednio na oddziaływanie słońca. W pochmurne dni ich wydajność produkcji energii spada. Natomiast młody wynalazca przez stworzony materiał, który przekształca bezpośrednio na energię promienie UV. Mające możliwość przenikania przez chmury. Nowy materiał jest nawet w stanie wychwytywać promienie, odbijane od innych powierzchni.

Technologia AuReus (nazwana tak w nawiązaniu do łacińskiego określenia aurora borealis, które oznacza zorzę polarną). Opiera się na cząsteczkach odpowiedzialnych za bioluminescencję, które występują m.in. w chlorofilu. Maigue wyekstrahował je z odpadów roślinnych odkupionych od rolników. Ich uprawy niszczą zakłócenia pogodowe wywoływane przez zmiany klimatu.

Zdolnością tych związków jest przekształcanie promieni UV w widzialne światło. Takie światło zostaje przechwycone. Ale również zamienia się je na energię elektryczną, przez zwykłe ogniwa fotowoltaiczne. Otaczają one zewnętrzną część owej okładziny.

W przyszłościowym planie młodego wynalazcy jest zamiana podłoża AuReus w nici, ale także uformowanie z nich tkanin. Które mają mocowanie do pojazdów, oraz również do samolotów.

25 procent mieszkańców Filipin żyje z rolnictwa. W latach 2006 r. – 2013 r. na Filipinach poprzez ekstremalne zjawiska pogodowe zniszczeniu uległo ponad 6 mln ha upraw. AuReus produkuje energię przez mniej więcej 50 procent czasu. Standardowe panele słoneczne produkują energię, jedynie przez około 15 – 20 procent czasu .

Okrzemki – Mikroskopijnej wielkości jednokomórkowe glony

2021-01-18

Okrzemki – Mikroskopijnej wielkości jednokomórkowe glony

Okrzemki – Będące składnikiem oceanicznego planktonu roślinnego okrzemki to mikroskopijnej wielkości jednokomórkowe glony. Ściana komórkowa tych organizmów zbudowana jest z twardej krzemionki (nawiasem mówiąc, szlachetny opal), oraz tworzy coś w rodzaju pudełka z denkiem i wieczkiem. Podczas rozmnażania przez podział nowy okrzemek zabiera ze sobą część pancerzyka „rodzica” i dobudowuje do niego mniejsze denko. Sprawia to, że kolejne generacje tych alg stają się coraz drobniejsze.

Ów proces nie trwa jednak w nieskończoność. Kiedy przekroczona zostanie granica minimalnego rozmiaru, wówczas w morzu pojawia się na ogół płciowe pokolenie nieopancerzone (tzw. auksospora). Które ma możliwość rozrastania się bez przeszkód – a potem cykl rozpoczyna się od nowa…

25 Procent tlenu w atmosferze Ziemi, zawdzięczamy produkującym go w procesie fotosyntezy okrzemkom. Stanowią one również jedną czwartą biomasy występującej we wszystkich morzach i oceanach.

Sekrety roślin zimozielonych – Zachowują aktywność metaboliczną

2020-11-26

Sekrety roślin zimozielonych – Zachowują aktywność metaboliczną

Sekrety roślin zimozielonych – Zachowują aktywność metaboliczną – Dostosowując ją do warunków zimowych. Robią to m.in. zapobiegając tworzeniu się wewnątrzkomórkowych kryształów lodu. W przetrwaniu trudnych warunków pomaga im również specyficzna budowa.
Szpilki drzew iglastych są wąskie, co zmniejsza powierzchnię parowania i zabezpiecza przed utratą wody. U drzew tych szpilki pokryte są grubą warstwą woskowanej skórki, a pąki oblepione grubymi łupinami. Sprawia to, że iglaki są w stanie przetrwać nawet najsilniejsze mrozy.
Zielone zimą pozostają również m.in. mchy, widłaki i niektóre krzewy, na przykład rododendrony. Liście tych ostatnich okryte są specjalną warstwą ochronną, a dodatkowo w mroźne i słoneczne dni zwijają się albo zmieniają ustawienie z poziomego na pionowe. Ogranicza to ilość docierającego do nich światła. Dzięki temu zmniejsza się ich powierzchnia parowania, a roślina chroni się przed utratą wilgoci.

Zimowanie roślin – Systematyka Christena Raunkiaera

2020-11-24

Zimowanie roślin – Systematyka Christena Raunkiaera

Zimowanie roślin – Systematyka Christena Raunkiaera – System klasyfikacji stworzony przez duńskiego botanika Christena Raunkiaera w 1905 r. Dzieli rośliny według sposobu, w jaki przeżywają niekorzystną porę roku. W zależności od tego, jak rozmieszczone są i chronione ich pąki, Raunkiaer wyróżnił pięć typów :

Fanerofity (jawnopączkowe) – rośliny trwałe, o pędach zdrewniałych z zimotrwałymi pąkami, umieszczonymi powyżej 50 cm nad powierzchnią podłoża (np. drzewa i krzewy).

Hemikryptofity (naziemnopączkowe) – byliny, których pąki zimujące umieszczone są na pędach przy powierzchni gleby. Chronią je żywe lub obumarłe liście i pokrywa śnieżna.

Kryptofity (skrytopączkowe) – rośliny, których część naziemna całkowicie obumiera, a na wiosnę roślina kiełkuje z pączków z podziemnych organów przetrwalnikowych.

Chamefity (niskopączkowe) – krzewinki o pędach zdrewniałych i trwałe rośliny zielne o pąkach umieszczonych na pędach poniżej 50 cm nad podłożem. Posiadają pączki ukryte w przyziemnych pędach osłanianych warstwą liści i śniegu.

Terofity – rośliny jednoroczne przeżywające niesprzyjającą porę roku w postaci nasion.

Glicynia Wisteria – W Kalifornii największa na świecie

2020-06-01

Glicynia Wisteria – W Kalifornii największa na świecie

Glicynia Wisteria – W Kalifornii największa na świecie. W stanie dzikim występuje m.in. w Japonii i USA. Przypomina drzewo, ale w rzeczywistości jest rośliną pnącą z rodziny bobowatych. Jeden z najbardziej znanych okazów znajduje się w parku Ashikaga w Japonii. Podpierana jest specjalnymi palami. Ma 150 lat i jest uznawany za najstarszą roślinę tego gatunku w całym kraju. Choć zajmuje powierzchnię blisko 2 tys. m², to i tak jest o ponad połowę mniejsza od tej największej na świecie. Rekordzistka rośnie w Sierra Madre w Kalifornii. Zajmuje powierzchnię blisko 4 tys. m², czyli odpowiadającą ponad połowie boiska piłkarskiego. Jej wagę szacuje się na około 259 ton. To mniej więcej tyle samo, ile waży 5 załadowanych po brzegi tirów.

Svalbard Global Seed Vault – Bank nasion na wyspie Spitsbergen

2020-06-012020-11-16

Svalbard Global Seed Vault – Bank nasion na wyspie Spitsbergen

Svalbard Global Seed Vault – Globalny bank nasion na wyspie Spitsbergen, w norweskim archipelagu Svalbard. Na Morzu Arktycznym, ok. 1000 km na północ od Półwyspu Skandynawskiego. W wiecznej zmarzlinie wydrążono tunel na ok. 150 metrów i magazyn o powierzchni 1000 m². Jest w nim miejsce na 4,5 mln nasion. Tylko dla roślin jadalnych, o dużym znaczeniu dla badań naukowych lub bioróżnorodności. Obecnie znajduje się tam nieco ponad milion, reprezentujących ok. 5 tys. gatunków. Przechowywanie nasion jest bezpłatne – dawcy (poszczególne państwa i organizacje naukowe) nadal są właścicielami nasion. Królestwo Norwegii udostępnia tylko miejsce do ich składowania. Lokalizacja i budowa banku zabezpieczają cenne nasiona przed wojnami, katastrofami naturalnymi i zmianami klimatu.

Budowla jest monitorowana czujnikami ruchu i kamerami. Dostęp do wnętrza magazynu jest chroniony pancernymi drzwiami, zamkami cyfrowymi i ścianami ze zbrojonego betonu, grubości 1 m. Znajduje się na głębokości 90 metrów pod górą Plataberget. Przykryty śniegiem i wieczną zmarzliną. Został tak zaprojektowany, że nawet bez zasilania nasiona pozostaną zamarznięte przez 200 lat.

Jedynym widocznym na zewnątrz elementem konstrukcji jest betonowa brama z pancernymi drzwiami. Nad którymi znajduje się instalacja artystyczna z 200 światłowodów.

Prędkość odżywiania roślin – Rośliny to także myśliwi

2019-03-31

Prędkość odżywiania roślin – Rośliny to także myśliwi

Prędkość odżywiania roślin – I nie chodzi tu wyłącznie o owadożernych przedstawicieli świata flory. Ich ofiarą padają kwanty światła, niezbędne do fotosyntezy (biologicznego procesu pozyskiwania energii). Strumień fotonów dociera do liścia w niewiarygodnym tempie ok. 300 000 km/s – a więc właśnie z prędkością światła w próżni. By pozbawić go energii niezbędnej do rozwoju rośliny, ta najczęściej wykorzystuje chlorofil: tzw. antena chlorofilowa wyłapuje kwanty, których energia w ciągu maksymalnie około jednej pikosekundy (10^-12 sekundy) zostaje tymczasowo zmagazynowana w trakcie pierwszych reakcji fotosyntezy. W tym czasie foton przestaje istnieć.

Glony Chlamydomonas – Różne kolory śniegu

2019-02-172019-02-18

Glony Chlamydomonas – Różne kolory śniegu

Glony Chlamydomonas – Świeżo spadły śnieg wydaje się czysto biały, choć śnieżynki są przezroczyste. Dzieje się tak dlatego, że równomiernie odbijają one białe światło słoneczne. Odkryto 100 gatunków roślin, które żyją w śniegu, zabarwiając go na kolor zielony, brązowy, fioletowy, a nawet krwistoczerwony. Za tę ostatnią barwę odpowiadają żyjące w koloniach za kołem podbiegunowym jednokomórkowe glony z gatunku Chlamydomonas. Ponieważ pochłaniają więcej ciepła słonecznego niż otoczenie, więc śnieg wokół nich się topi, a glony zapadają się w jamki, które od góry przykrywa warstewka lodu. W takich mikroszklarniach panuje stała temperatura około 0 °C.

Rącznik pospolity – Ricinus communis

2019-01-13

Rącznik pospolity – Ricinus communis

Rącznik pospolity (Ricinus communis) – Pochodzi prawdopodobnie z północy Afryki. To 10 – metrowa wysoka roślina, która cieszy się wielką popularnością w ogrodnictwie.

Śmiertelna dawka: 15 – 20 nasionek
Śmierć: do 1 tygodnia
Trucizna: rycyna
Następstwa: niewydolność nerek, wątroby i śledziony
Gdzie rośnie: we wszystkich tropikalnych i subtropikalnych obszarach świata
Występowanie w Polsce: sztucznie hodowany

Najniebezpieczniejsze są słupki jej nasion, ok. 6 tysięcy razy bardziej agresywną od cyjanku. Powoduje aglutynację czerwonych krwinek i uszkadza wątrobę, nerki i śledzionę. Pierwsze objawy są podobne do przeziębienia, następnie dochodzą bóle głowy, pieczenie w ustach, wymioty i krwotok wewnętrzny. Stopniowo atakuje cały układ krwionośny człowieka.

Historia rośliny:
Z nasion wyciska się olejek rycynowy, z którego wyrabia się mydła, maści, krople lub perfumy. Podobno Kleopatra aplikowała go sobie do oczu, aby mieć „szerszą perspektywę”. W 1978 trucizny użył bułgarski tajny wywiad do zamordowania pisarza i dziennikarza Georgiego Markova, który po kilku dniach walki o życie zmarł na niewydolność nerek w londyńskim szpitalu.

Zabójcze rośliny – Które są najbardziej trujące

2019-01-122019-09-11

Zabójcze rośliny – Które są najbardziej trujące

Zabójcze rośliny – Mimo, że niektóre z nich wyglądają zupełnie nieszkodliwie, mogą skrywać w sobie koktajl toksycznych substancji. Jad rozwinął się, aby nikt nie mógł im przeszkodzić we wzroście. Roślinne trucizny w różny sposób działają na ludzki organizm. Najczęściej atakują układ nerwowy, narządy oddechowe, serce, wątrobę, układ pokarmowy lub nerki. Mogą również wpływać na działanie mięśni, powodować uszkodzenia mózgu, a nawet doprowadzić do śmierci.

Lista najbardziej trujących roślin:

– Tojad mocny – Aconitum napellus

– Pokrzyk wilcza jagoda – Atropa belladonna

– Oleander – Nerium oleander

– Bieluń dziędzierzawa – Datura stramonium

– Szalej jadowity – Cicuta virosa

– Szczwół plamisty – Conium maculatum

– Modligroszek różańcowy – Abrus precatorius

– Zimowit jesienny – Colchicum autumnale

– Rącznik pospolity – Ricinus communis

Ziemia

Wszechświat

Prawo

Psychologia

Socjologia

Społeczeństwo

Fauna

Flora

Muzyka

Radio

Filmy

Telewizja

Prasa

System AuReus – Panele słoneczne z warzywnych odpadów

Okrzemki – Mikroskopijnej wielkości jednokomórkowe glony

Sekrety roślin zimozielonych – Zachowują aktywność metaboliczną

Zimowanie roślin – Systematyka Christena Raunkiaera

Glicynia Wisteria – W Kalifornii największa na świecie

Svalbard Global Seed Vault – Bank nasion na wyspie Spitsbergen

Prędkość odżywiania roślin – Rośliny to także myśliwi

Glony Chlamydomonas – Różne kolory śniegu

Rącznik pospolity – Ricinus communis

Zabójcze rośliny – Które są najbardziej trujące

Lista najbardziej trujących roślin:

Najnowsze wpisy

Najnowsze komentarze

Archiwa

Meta

Tagi