Tag: księżyc

Ilość księżyców Ziemi – Dwa dodatkowe pseudoksiężyce

Ilość księżyców Ziemi - Kazimierz Kordylewski - 1964Ilość księżyców Ziemi - Punkt libracyjny L4 - diagramIlość księżyców Ziemi - Rozmieszczenie punktów libracyjnych L4 i L5

Ilość księżyców Ziemi – Dwa dodatkowe pseudoksiężyce

Ilość księżyców Ziemi – Otóż posiada dwa dodatkowe, a dokładniej rzecz ujmując pseudoksiężyce. Są to obłoki pyłowe znajdujące się w punktach libracyjnych L4 i L5 układu Ziemia-Księżyc. Wprawdzie odkryto je już w latach 50. XX wieku, ale dopiero w 2018 roku węgierskim naukowcom udało się zmierzyć polaryzację ich światła. Jednoznacznie potwierdzając te obiekty. Po raz pierwszy zostały one dostrzeżone przez polskiego astronoma Kazimierza Kordylewskiego i stąd wzięła się ich nazwa – księżyce Kordylewskiego. W 1956 roku zauważył on struktury pyłowe, które udało mu się sfotografować pięć lat później. Specjaliści przez dekady próbowali znaleźć twarde dowody na ich obecność, co nie było łatwym zadaniem: K.Kordylewski prowadził obserwacje z Kasprowego Wierchu i to zimą. Zaledwie kilka razy udało je się zaobserwować i sfotografować

TRAPPIST-1f – Kamienista egzoplaneta wielkości Ziemi

TRAPPIST-1f - Artystyczna wizja egzoplanetyTRAPPIST-1f - Porównanie danych kamienistych planet układu TRAPPIST-1, z planetami układu słonecznegoTRAPPIST-1f - Układ planetarny wokół czerwonego karła TRAPPIST-1

TRAPPIST-1f – Kamienista egzoplaneta wielkości Ziemi

TRAPPIST-1f – Kamienista egzoplaneta, systemu planetarnego wokół czerwonego karła TRAPPIST-1.

ESI: 0,68
Wielkość: 1,1 Ziemi
Masa: 0,9 Ziemi
Temperatura równoważna: -65°C

Wokół gwiazdy oddalonej od nas o 40 lat świetlnych krąży siedem kamienistych planet. Szósta z kolei ma bardzo podobne rozmiary do Ziemi, jednak jej gęstość jest zasadniczo mniejsza. Składem jest bliska lodowym lub wodnym światom księżyca Jowisza – Europy czy też księżyca Saturna – Enceladusa. Pierwsze pomiary wyznaczyły, iż niemałą część masy planety stanowi lód, a pod powierzchnią być może i woda w stanie ciekłym. Atmosfera tutaj nie jest najgęstsza, zatem temperatura równoważna prawdopodobnie nie różni się od tej właściwej.

ISRO – Indian Space Research Organisation

ISRO - RLV-TD LogoISRO - Vikram Sarabhai - popiersieISRO - Vikram Sarabhai (18.09.1969)

ISRO – Indian Space Research Organisation

ISRO – Swój program kosmiczny ma również drugie państwo z największą liczbą ludności na świecie, Indie. Indian Space Research Organisation zaczął wprowadzać w życie indyjski program kosmiczny w latach 60. ubiegłego wieku. Największe zasługi dla rozwoju tej dziedziny ma indyjski naukowiec Vikram Sarabhai (1919 – 1971). Wiadomo było, że Indie nie mogą spełnić takich zadań jak lądowanie na Księżycu albo wysłanie człowieka w kosmos. Dlatego skoncentrowano się na mniej skomplikowanych, osiągalnych celach. Obecnie ISRO pracuje nad rozwojem własnego promu kosmicznego, który mógłby wielokrotnie lecieć w kosmos, transportując ładunki i przewożąc załogę.

Zakłada się, że w ciągu 15 lat zostaną rozwiązane wszystkie kwestie technologiczne. Indie mają za sobą pierwsze testy eksperymentalnego modelu promu kosmicznego RLV-TD (Reusable Launch Vehicle Technology Demonstration Programme). Maszyna wystartowała z kosmodromu Sriharikota znajdującego się na wyspie w Zatoce Bengalskiej. Lot próbny trwał 770 sekund, a prom osiągnął wysokość 65 km. Rakieta została zaprojektowana w taki sposób, by ISRO w trakcie lotu mogła zgromadzić ważne dane. Dotyczące n.p.:  prędkości hipersonicznej, autonomicznego lądowania.

Rozwój bezksiężycowy – Ziemia bez Księżyca

Rozwój bezksiężycowy - Ziemia bez Księżyca

Rozwój bezksiężycowy – Ziemia bez Księżyca

Rozwój bezksiężycowy – Symulacje 4 miliardy lat rozwoju Ziemi bez obecności Księżyca. Zostały wykonane w Centrum Badawczym NASA w Moffett Field w Kalifornii przez Jacka Lisauera. W opracowanym modelu maksymalny kąt pochylenia się do osi Ziemi okazał się znacznie mniejszy niż zakładano we wcześniejszych badaniach. Wnioski z badania były następujące: Ziemia byłaby Ziemią nawet bez swojego bardzo dużego satelity.

Łańcuch DNA – Drabiny z milionami szczebli

Łańcuch DNA – Drabiny z milionami szczebli

Łańcuch DNA – Drabiny z milionami szczebli

Łańcuch DNA – Drabiny z milionami szczebli – Nici DNA przypominają spiralnie skręcone drabinki z milionami szczebelków, każdy z nich jest nośnikiem instrukcji zapisanych za pomocą chemicznego kodu. Gdyby udało się rozplątać i rozciągnąć łańcuch DNA z jednej komórki ludzkiej, mierzyłby ok. 2 metrów, jego grubość wyniosłaby jednak ok. 0,000002 mm. Łańcuch DNA z organizmu jednego człowieka jest 16 razy dłuższy niż droga z Ziemi na Księżyc.

Galileusz – Filozof, fizyk, astronom

Galileusz

Galileusz – Filozof, fizyk, astronom

Galileusz – 15.02.1642 r. urodził się włoski filozof, fizyk i astronom Galileusz. Twórca podstawy nowożytnej fizyki. Potwierdził heliocentryczną teorię Kopernika. 07.01.1610 r. odkrył cztery największe księżyce Jowisza: Io, Europę, Ganimedesa i Kallisto. Stwierdził, że księżyce te obiegają planetę, ponieważ czasami znikały z pola widzenia. Odkrycie to sprawiło, że został mianowany profesorem honorowym na Uniwersytecie w Pizie. Jako pierwszy zauważył, że na Księżycu są góry i kratery, a dzięki obserwacjom oszacował wysokość gór. Prowadził też obserwacje Drogi Mlecznej. Stwierdził, że składa się z wielkiej ilości gwiazd. W 1611 roku obserwował też planetę Neptun, ale nie wzbudziła jego zainteresowania.

Najchłodniejsze miejsce układu słonecznego

Najchłodniejsze miejsce układu słonecznego - Tycho Central PeakNajchłodniejsze miejsce układu słonecznego - Sonda Lunar Reconnaissance Orbiter

Najchłodniejsze miejsce układu słonecznego

Najchłodniejsze miejsce układu słonecznego – Amerykańska sonda kosmiczna Lunar Reconnaissance Orbiter (LRO), blisko bieguna Księżyca, na południowo-zachodnim krańcu krateru Hermite odkryła najzimniejsze miejsce Układu Słonecznego. Temperatura wynosiła -249 °C, a zatem brakowało 24 °C do punktu absolutnego zera. Substancja schłodzona do -273,15 °C lub do zera absolutnego, nie ma energii cieplnej. Jest to miejsce, które nie ucieka przed bezpośrednim światłem słonecznym.

Sonda kosmiczna Galileo na Jowiszu – Wielokrotnie przedłużana

Sonda kosmiczna Galileo na Jowiszu

Sonda kosmiczna Galileo na Jowiszu

Sonda kosmiczna Galileo na Jowiszu – W październiku 1989 r. Prom kosmiczny Atlantis zabrał w kosmos sondę Galileo. Nie skierowała się z orbity wprost na Jowisza, ale najpierw poleciała w kierunku Wenus, która służyła do wspomagania grawitacji. W tej samej kolejności dwukrotnie użyła Ziemi i ostatecznie ruszyła w kierunku gazowego giganta. Po drodze pierwsza sonda zbliżyła się do asteroidy, konkretnie do Gaspry, na odległość 1600 km.

Sonda Galileo do Jowisza, została usłyszana po 7 latach i towarzyszyła mu przez następne 8. Stała się jego sztucznym satelitą. Między innymi wysłany do atmosfery Jowisza przyrząd pomiarowy, który w piekielnych warunkach wytrwał prawie godzinę. Kilka razy leciała w pobliżu galileuszowych księżyców: Io, Ganimedes, Europa i Kallisto. Odkryto, że pod powierzchnią trzech ostatnich są oceany, ze słoną wodą.

Z powodu na dobre działanie systemów, misję sondy wielokrotnie przedłużano (ostatni raz – pod koniec kwietnia 2001 r.). Wykonała w sumie 34 okrążenia wokół Jowisza. W tym czasie: 7 razy odwiedziła Io, 8 razy Kallisto, tyle samo razy Ganimedesa, 11 razy Europę.

Blue Marble – Najczęściej wykorzystywane zdjęcie Ziemi

Blue Marble

Blue Marble – Najczęściej wykorzystywane zdjęcie Ziemi

Blue Marble – Najczęściej wykorzystywane zdjęcie Ziemi – 07.12.1972 r. Wystartował Apollo 17, ostatni w amerykańskim programie lotów na Księżyc. Tego samego dnia pojazd wykonał słynne zdjęcie Ziemi, znane jako Blue Marble, najczęściej wykorzystywaną fotografię w dziejach ludzkości.

Sport na księżycu – Podczas misji Apollo 14

Sport na księżycu – Apollo 14 - Alan ShepardSport na księżycu – Załoga Apollo 14

Sport na księżycu – Podczas misji Apollo 14

Sport na księżycu – Podczas misji Apollo 14 – W lutym 1971 r. na powierzchni Księżyca stanęli Edgar Mitchell i Alan Shepard. Na chwilę przed powrotem na Ziemię Shepard wystrzelił kilka piłeczek golfowych za pomocą specjalnego kija golfowego. Natomiast drugi kosmonauta, Mitchell rzucił oszczepem, który pozostał na powierzchni Księżyca razem z piłeczkami golfowymi.